Για να είμαι ειλικρινής, αυτή τη στιγμή θα έπρεπε να σφουγγαρίζω, όπως θα έπρεπε να είχα κρατήσει τη δίαιτα, να έχω ξεδιαλέξει τα άχρηστα πράγματα απ’ τις κούτες, να ‘χω βγάλει φρύδι και άλλα τέτοια χαριτωμένα. Επειδή δεν είμαι ούτε δούλα ούτε κυρά λοιπόν, ακούω Sia και χαζεύω στο Twitter. Προφανώς έχετε δει τι συμβαίνει στις ΗΠΑ. Αν δεν έχετε δει, να googlάρετε και να δείτε. Εχθές ή προχθές έκανα ένα repost μια εικόνα που συνέκρινε την αναπαράσταση, απ’ τα ΜΜΕ του βιαστή Brock Turner και δολοφονημένου απ’ την αστυνομία Alton Sterling (την επόμενη δε μέρα, αστυνομικός εκτέλεσε τον Philando Castile). Επειδή πιστεύω ότι ο καθένας είναι υπεύθυνος για την αυτοεκπαίδευση του δε θα μακρηγορήσω, εξηγώντας τη θεσμική καταπίεση και το θεσμικό ρατσισμό, ανοίχτε κανά βιβλίο. Ούτε πρόκειται να κάτσω να εξηγήσω με τι θα ασχοληθώ σε αυτό το κείμενο. Άμα καταλάβετε, καταλάβατε. Δεν είναι ότι αδιαφορώ, αλλά είμαι θυμωμένη.
Που λέτε, κάτω από αυτή την εικόνα – που συγκρίνει την αναπαράσταση από τα ΜΜΕ – πετάχτηκε ένας «φίλος» μου, από κείνους τους τύπους που όταν μιλάς για βιασμούς και έμφυλη βία, ωρύονται και σκίζουν τα σουτιέν τους για τη βία που δέχονται οι άνδρες, οι ετεροφυλόφιλοι, οι λευκοί κλπ κλπ. Αυτός ο γαμάτος λοιπόν ξερόλας (λευκός, ετεροφυλόφιλος, στα 35 με ακαδημαϊκό background), προφανώς προσπάθησε να μου εξηγήσει ότι δεν έχει καμία σχέση ο βιαστής με το θύμα αστυνομικής βίας καθώς τα εθνικά background τους είναι διαφορετικά. Είναι θέμα τάξης και πολιτικής προπαγάνδας (ότι εγώ είμαι χαζή και δεν καταλαβαίνω, άλλωστε μια γυναίκα τι να καταλάβει από τέτοια πράγματα). Μόνο που δεν είναι αυτά τα μέρη της σύγκρισης, αλλά η αντιμετώπιση απ’ το κράτος/μμε/κοινή γνώμη, που λυπάμαι, αλλά έχει να κάνει εντελώς και μόνο με την εθνικότητα. Ή καλύτερα με το χρώμα του δέρματος. Ο «φίλος» μου υποστήριξε ότι μια τέτοια σύγκριση είναι παραπλανητική καθώς προβάλει όλους τους «μαύρους» ως θύματα και όλους τους λευκούς ως οπαδούς της λευκής κυριαρχίας. Μάλιστα λειτουργώντας εντελώς πατερναλιστικά, μού υπέδειξε ότι πέφτω σε δίπολα μεταξύ λευκών vs μαύρων τη στιγμή που στην ίδια πρόταση μου πρότεινε να ρωτήσω «άλλα μέλη της μαύρης μειονότητας από διαφορετικές τάξεις», ίσως, υποστηρίζει να έχω αμφιλεγόμενες απαντήσεις.
Ο βιαστής Brock Turner δικάστηκε, είχε την ευκαιρία να υπερασπιστεί τον εαυτό του και εν τέλει, επειδή είναι τόσο «τρυφερό αγοράκι» δε θα αντέξει τη φυλακή και για «20 λεπτά υπόθεση» ("20 minutes of action") είναι κρίμα να μπει στη μπουζού, καταδικάστηκε με ποινή έξι μηνών απ’ τους οποίους θα κάνει τους τρεις. Ο Alton Sterling και ο Philando Castile ΕΚΤΕΛΕΣΤHΚΑΝ από λευκούς αστυνομικούς. Μπαμ (πολλά μπαμ) και κάτω. Δεν πέρασαν καμία δίκη, δεν είχαν χρόνο να υπερασπιστούν τους εαυτούς τους, δε δολοφονήθηκαν καν, ΤΟΥΣ ΕΚΤΕΛΕΣΑΝ λευκοί αστυνομικοί. Τους έκριναν εγκληματίες και τους σκότωσαν, σε δευτερόλεπτα. Ύστερα ξεκίνησε μια διαδικασία παρουσίασης απ’ τα ΜΜΕ. Έχει παρατηρηθεί ότι συστηματικά η αναπαράσταση λευκών εγκληματιών γίνεται με μια συμπάθεια και προσπάθεια εξιλέωσης του δράστη. «Ένα τόσο τρυφερό αγόρι, ένας αθλητής» και άλλα τέτοια εμετικά. Οι μη λευκοί είτε θύματα είτε δράστες παρουσιάζονται και πάλι συστηματικά, ως φύσει εγκληματίες. Είναι αναμενόμενο. Τι ήταν μαύρος; Πούλαγε ναρκωτικά; Όπλα; Πολύ μπακαλίστικα, αυτό είναι φυσικοποίηση του μαύρου δέρματος ως εγκληματικού σώματος, ή όπως σκατά θέτε. Το «χρώμα» έχει σημασία. Το «σώμα» έχει σημασία.
Φυσικά, δεν άφησα έτσι τον φίλο σχολιαστή, ούτε εγώ ούτε μια κοινή μας φίλη. Η συμπεριφορά του ήταν χαρακτηριστικό παράδειγμα τύπου που πασχίζει να διατηρήσει το φανταστικό προνόμιο που νομίζει ότι έχει. Πώς έχουν τα πράγματα λοιπόν απ’ τη δική μου σκοπιά; «All lives matter, not all men, heterosexual pride day, white history month, men’s rights» θεωρώ ότι οι άνθρωποι που υποστηρίζουν ή ψάχνουν να βρουν λογική στα παραπάνω «κινήματα» δεν έχουν καμία πρόθεση να ασχοληθούν με τα ίδια τα ζητήματα και την κοινωνική ανισότητα, αντίθετα προσπαθούν να αποπροσανατολίσουν τη συζήτηση από τα ακόλουθα ζητήματα κατ’ αναλογία: BLACK LIVES MATTER, YES ALL WOMEN, PRIDE, BLACK HISTORY MONTH , WOMEN’S RIGHTS.
Το «ναι, αλλά για το (τάδε) δε λέτε τίποτα» είναι λογική του παραλόγου. Το (τάδε) είναι άλλη συζήτηση στην οποία αξίζει τόσος χώρος όσο στο επιχείρημα που προσπαθείτε να φιμώσετε. Π.χ. ο βιασμός. Όταν κάποιος λέει «ναι, αλλά και οι άνδρες βιάζονται…», αρχικά ξεκινήστε να αναφέρετε το υποκείμενο. Ποιος σκατά είναι αυτός που βιάζει; Και ύστερα ξεκινήστε μια συζήτηση με κορμό αυτό, μην το αναφέρετε σαν αντεπιχείρημα στην κακοποίηση κατά των γυναικών. Που να, κι εγώ λάθος το γράφω, τόσο βαθιά στο μυαλό μας έχει μπει το ότι ο βιασμός είναι θέμα της γυναίκας. Γιατί πώς να πεις ότι μία στις τρεις γυναίκες στον κόσμο έχει βιαστεί αναφέροντας σαν κύριο πρόσωπο τον βιαστή; Οι άνδρες βιάζουν μία στις τρεις γυναίκες; Δεν ακούγεται κάπως; Ακούγεται κάπως, γιατί είναι κάπως. Είναι εμετικό. Παίρνει το πρόβλημα απ’ το θύμα και το τοποθετεί εκεί που πραγματικά είναι, στο θύτη. Μια γυναίκα δεν είναι υπεύθυνη για την ασφάλειά της από έναν άνδρα. Ένας μαύρος πωλητής CD ή κολλημένος στην κίνηση δεν είναι υπεύθυνος για την ασφάλειά του απέναντι σε έναν αστυνομικό. Yes, All Women, Black Lives Matter, Pride, Black History Month, Women’s Rights.
ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟ (και αν πιστεύετε ότι αυτό ειναι τσιτάτο, θα σας απαντήσω με άλλο ένα: walk a mile in their/our shoes).
Φουντ φορ θοτ: η λέξη μειονότητα προϋποθέτει ιεραρχία με τη θεωρητικά κυρίαρχη ομάδα στην κορφή, να προσέχουμε πώς τη χρησιμοποιούμε.
Υ.Γ.: Χρησιμοποιώ τη λέξη μαύρος με τον ίδιο τρόπο που χρησιμοποιείται στο Black Lives Matter. Αν υπάρχει κάποια ρατσιστική χροιά, όπως και γενικά για ενστάσεις, είμαι εδώ να το συζητήσουμε.
Βίκυ
RSS Feed
