Anevazontas To Story
  • Welcome
  • Blog
  • About
  • Contact

Everybody lies...

15/1/2015

0 Comments

 
Καλησπέρα σας,
Βλέποντας τις ατέλειωτες επαναλήψεις του House στην τηλεόραση, έμαθα τρία σημαντικά πράγματα.

1) Ποτέ δεν είναι Λύκος,
2) δεν είναι καλό σημάδι να βγει αίμα όταν βήξεις και
3) everybody lies.

Εγώ θα ασχοληθώ με το τελευταίο. Για τα άλλα δυο, άλλωστε, δεν μπορώ να έχω άποψη καθώς δεν είμαι γιατρός αλλά κοινωνικός επιστήμων (ξερνάω). Anyway, θα μιλήσω για τις κατηγορίες των ψεμάτων, δίνοντας και παραδείγματα, άλλοτε τυχαία και άλλοτε βγαλμένα από τη ζωή.
Ξεκινάμε με τα κακά ψέματα. Ξέρετε, αυτά που χρησιμοποιούνται κυρίως για να βγουν οι φήμες. Οι κακές οι φήμες. Κάτι του τύπου "ο Τάδες έχει κάνει παρτούζα με 5 κορίτσια, 2 αγόρια και μια αρκούδα (το ζώο αρκούδα, όχι τον άλλο τύπο αρκούδας)(αν και μεταξύ μας, προτιμάται το δεύτερο). Ε λοιπόν αυτά τα ψέματα είναι απαράδεχτα. Επόμενη κατηγορία είναι τα μικρά, αθώα ψέματα. Δηλαδή, αυτά που λέμε όταν δεν θέλουμε να πληγώσουμε κάποιον. Όταν, για παράδειγμα, σε ρωτάει ο κολλητός σου αν σε έχει πρήξει με αυτά που σου λέει αλλά εσύ λες όχι, παρόλο που όντως σου τα έχει πρήξει, γιατί είναι ο κολλητός σου και θες να τον βοηθήσεις. Ή όταν σε ρωτάνε αν κάποιο ρούχο παχαίνει. Ή αν πείτε εσείς ότι δεν λέω βλακείες. Υπάρχουν, μετά, τα ψέματα-απόκρυψη της αλήθειας. Αυτά είναι πολλών ειδών. Για παράδειγμα, δεν θες να ξέρει ο άλλος πόσο χρονών είσαι ή πόσα μαθήματα χρωστάς. Ή όταν δεν θες να φανερώσεις τα αισθήματά σου. Όπως δείχνει ο ακόλουθος διάλογος:
-Γιατί σταμάτησες να κάνεις τσεκ-ινς;
Κι ενώ εσύ θες να του πεις ότι σταμάτησες γιατί δεν έχει το ίδιο νόημα να κάνεις τσεκ-νι χωρίς εκείνον, λες ένα απλό (και ψεύτικο)
-Έτυχε. Βαρέθηκα μετά από λίγο.
Και έτσι, για να μην δείξεις πόσο σου λείπει κάποιος, λες ψέματα.
Τέλος, υπάρχουν τα ψέματα που λέμε στον εαυτό μας. Αυτά είναι και τα πιο σοβαρά. Όπως όταν λέμε ότι είμαστε καλά ενώ στην πραγματικότητα θέλουμε να φάμε ένα οικογενειακό παγωτό μόνοι μας. Ή όταν λέμε ότι δεν έχουμε παχύνει ενώ δεν μας χωράει πια η πόρτα. Πιθανώς υπάρχουν κι άλλοι τύποι ψεμάτων. Είναι πολλά τα ψέματα δυστυχώς. Όποιος θελήσει, ας τα κάνει μια σούμα. Αυτά από εμένα.

Χ.
Picture
0 Comments

Κούλα, μ'ακούς; Πολύ κωλόπαιδο ο Νίκος (Ρωμανός).

6/1/2015

0 Comments

 

 Πράγματα που δεν πρόλαβα να πω μέσα στο 2014.

Picture
Η λέξη “κωλόπαιδο” είναι αρκετά δημοφιλής στο ελληνικό λεξιλόγιο. Εντάξει, όχι τόσο όσο το “μαλάκας”, αλλά έχει κι αυτή τις ένδοξες στιγμές της. Το τι σημαίνει και πώς χρησιμοποιείται είναι σίγουρα γνωστό. Αυτό όμως που παρατήρησα είναι ότι στους τελευταίους μήνες του 2014 απέκτησε και μία ακόμα ερμηνεία και χρήση.


Μετά από ανάγνωση πολλών σχολίων από -κυρίως νέους- ανθρώπους που χαρακτήριζαν τον Νίκο Ρωμανό ως κωλόπαιδο, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι στις μέρες μας κωλόπαιδο είναι αυτός που τολμάει να κάνει αυτό που θα έπρεπε κανονικά να κάνουμε όλοι, γεγονός που μας κάνει να φαινόμαστε άχρηστοι, άβουλοι, καναπεδάτοι, κλπ. Πώς τόλμησε το πλουσιόπαιδο να προκαλέσει με τίμημα τη ζωή του όλο το σύστημα; Πώς τόλμησε να φανεί αυτός πιο θαρραλέος στα 20 του από εμάς στα 30 και στα 40 μας; Ο Νίκος Ρωμανός λοιπόν είναι ΤΟ κωλόπαιδο του 2014.

Επιχειρήματα υπάρχουν πολλά για να στηρίξουν και τις δύο πλευρές. Υπάρχει όμως και η νομοθεσία που έρχεται να τα βάλει όλα σε μια σειρά. Υποτίθεται. Αυτό που δεν καταλαβαίνω ή μάλλον αυτά (γιατί είναι πολλά) είναι το πώς γίνεται να θυμώνουμε με τη ληστεία του Ρωμανού, η οποία δεν είχε στόχο το κέρδος, και όχι με την κρατική ληστεία ετών; Πώς γίνεται να θυμώνουμε με τη βία του Ρωμανού και όχι με την κρατική βία; Πώς γίνεται να θυμώνουμε με έναν νέο που θέλει να μορφωθεί; Πώς γίνεται να φοβόμαστε την παρουσία του Ρωμανού στην κοινωνία μας και όχι την ύπαρξη όλων εκείνων που εμφανώς πια παίρνουν αποφάσεις και πράττουν με τρόπους που μας βλάπτουν; Πώς γίνεται να μην υπολογίζουμε καθόλου το τι βίωσε ο Ρωμανός στην εφηβεία του; Όχι, δεν είναι συγχωροχάρτι μια τραυματική εμπειρία, δε γίνεται όμως και να την αγνοήσεις. Έγινε μια ληστεία και πάρθηκε μια απόφαση για φυλάκιση, ορθή απόφαση. Όμως θέλουμε μια κοινωνία η οποία πιάνει τον ένοχο, τον φυλακίζει και τέλος ή μια κοινωνία που ψάχνει να βρει τι συμβαίνει από πίσω και σωφρονίζει ουσιαστικά τον παραβάτη; Πώς γίνεται να φυλακίζεται ο όποιος πολιτικός και να λέμε με άπειρη φυσικότητα “ε, αυτός σε λίγο καιρό θα είναι έξω, τίποτα δε θα του κάνουν”, αλλά να θυμώνουμε τόσο με το Ρωμανό που δε ζήτησε να αθωωθεί, δε ζήτησε να μειωθεί η ποινή του, δε ζήτησε να του δώσουν ένα χάδι στον ώμο και άντε γεια, αλλά ζήτησε μόνο αυτό που -όχι ακόμα σύμφωνα με τις διάφορες παραμέτρους της νομοθεσίας- δικαιούται;

Αυτό όμως που κυρίως δεν καταλαβαίνω είναι το πώς στις μέρες μας, με τόση πληροφόρηση από παντού, δεν έχουμε καταφέρει ακόμα να φιλτράρουμε κάποιες καταστάσεις και αντίθετα συνεχίζουμε να παίζουμε το παιχνίδι όπως βολεύει κάποιους και να τρωγόμαστε μεταξύ μας αντί με τους πραγματικά υπεύθυνους.. Καλή ψήφο αδέρφια!


Ντίνα
0 Comments

    Author

    Δύο φίλοι με πολλές σκέψεις που θέλουν να μοιραστούν με τον κόσμο και με πολύ κόσμο που θέλει να μοιραστεί τις σκέψεις του.


    Τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων

    RSS Feed

    Archives

    July 2016
    June 2016
    April 2016
    March 2016
    February 2016
    January 2016
    December 2015
    November 2015
    October 2015
    July 2015
    March 2015
    January 2015
    December 2014
    November 2014
    October 2014

Powered by Create your own unique website with customizable templates.