Anevazontas To Story
  • Welcome
  • Blog
  • About
  • Contact

Ο έρωτας κι ο θάνατος.

29/11/2015

2 Comments

 
Picture
Ήθελα να πιστέψω ότι είναι αλήθεια. Ότι θα μπορούσε να είναι αλήθεια. Σε ένα κόσμο που τα πιο σκοτεινά και μαύρα πράγματα μπορούν και συμβαίνουν καθημερινά, ήθελα να πιστέψω ότι το όμορφο όνειρό μου –ότι τριγυρνάω στο Χόλιγουντ κι έχω φιλενάδες διάσημες σταρ και περνάμε φανταστικά- θα μπορούσε να είναι όχι απλό όνειρο, αλλά πραγματικότητα. Κι έτσι ξύπνησα απογοητευμένη από την πραγματικότητα που με περίμενε.

Το να ξυπνάς απογοητευμένος σίγουρα δεν είναι καλό. Ωστόσο είναι καλύτερο να είσαι απογοητευμένος για κάτι που έγινε ή δεν έγινε - ή έγινε, αλλά δε μπορεί να συνεχιστεί- στον ύπνο σου, παρά για κάτι που έγινε ή δεν έγινε - και τα λοιπά- στον ξύπνιο σου. Στον ύπνο σου ξέρεις ότι όταν κοιμηθείς ξανά μπορεί το προηγούμενο όνειρο να ανατραπεί. Τα όνειρα είναι μαγικά, σαν τα παραμύθια. Όλα μπορούν να γίνουν, κι όλα μπορούν να ανατραπούν. Κι έτσι, ακόμα κι αν ξυπνήσεις απογοητευμένος, έχεις το περιθώριο να ελπίζεις σε κάτι καλύτερο την επόμενη φορά που θα πέσεις για ύπνο και θα ονειρευτείς.
Μακάρι να ήταν έτσι κι η ζωή. Μα στη ζωή δε μπορώ να ελπίζω πέφτοντας για ύπνο ότι οι χθεσινοί φόνοι, τα τροχαία, οι ληστείες, τα μακελειά και οι βιασμοί θα ανατραπούν όταν ξημερώσει ο Θεός τη μέρα. Στη ζωή ό,τι έγινε, έγινε και δεν υπάρχουν περιθώρια ανατροπής.

Θα μπορούσα όμως και πάλι να ελπίζω. Να ελπίζω ότι αύριο αυτό που θα απασχολήσει τον κόσμο θα είναι το νέο τραγούδι του τάδε ή νέα ταινία του δείνα, που οι μισοί θα κράζουν και οι μισοί θα θαυμάζουν. Ότι αύριο δε θα μάθω για κανένα θάνατο, είτε πρόκειται για κάποιον άγνωστο στην Αμερική, που πυροβολήθηκε από αυτούς που υποτίθεται ότι καλούνται να τον προστατεύουν –να τον υπηρετούν και να τον προστατεύουν μάλιστα «serve and protect»- είτε για άμαχους σε εμπόλεμες ζώνες είτε για κάποιον συγγενή ή φίλο. Σήμερα τυχαίνει να έμαθα για συγγενή. Πριν μέρες έμαθα για εκατοντάδες αγνώστους πόσα μίλια μακριά. Ο πόνος του θανάτου, και ο φόβος του θανάτου, είναι ίδιος, είτε πρόκειται για έναν δίπλα σου είτε για πολλούς μακριά σου. Κι ο δικός μου φόβος είναι «Εγώ πότε;»

Πολύ περισσότερο από το «Εγώ πότε;» με απασχολεί τι θα σκεφτούν αυτοί που θα μάθουν για το θάνατό μου, που συνδέεται στενά με το τι θα ‘χω κάνει και «καταφέρει» στη ζωή μου, αλλά και το τι θα ξέρουν οι άλλοι από αυτά που εγώ έκανα. Τι θα σκεφτούν και τι θα πουν άραγε; «Κρίμα, ήταν τόσο νέα»; «Κρίμα, δεν είχε κάνει ακόμα οικογένεια»; «Κρίμα, αφήνει πίσω δυο μικρά παιδιά»; «Κρίμα, άφησε στη μέση το τρίτο βιβλίο της»; «Κρίμα, δεν πρόλαβε να δει τα παιδιά της να μεγαλώνουν»; Πόσα πολλά μπορούν να ειπωθούν για έναν άνθρωπο που φεύγει…  Αυτό όμως που εγώ φοβάμαι μην πουν είναι «Κρίμα, δεν είχε ακόμα ερωτευτεί…» Πού θα το ξέρουν αυτοί θα μου πεις. Είπαμε, το τι σκέφτονται οι άλλοι για μένα έχει να κάνει με το τι σκέφτομαι εγώ για μένα.

Μα πόσο αναίσθητη μπορεί να είμαι… εδώ γίνονται σόδομα και γόμμορα στον κόσμο ετούτο, οι άνθρωποι πεθαίνουν, σκοτώνονται, οι άνθρωποι πνίγονται καθημερινά και ξεβράζονται στις όχθες των νησιών μας και εγώ σκέφτομαι τους έρωτες. Πόσο αναίσθητη…
Μα είναι φυσικό. Είναι φυσικό στο θάνατο να απαντάς με ζωή. Και τι πιο ζωντανό απ’ τον έρωτα. Τι πιο ζωντανό απ’ τον έρωτα ενός ανθρώπου που λαχταρά να τον γευτεί για πρώτη φορά. Η λαχτάρα του ανέραστου για έρωτα, ίσως αυτό να είναι ό, τι πιο ζωντανό μπορώ να σκεφτώ για να αντιδιαστείλω με τη νέκρα του θανάτου. Η λαχτάρα του ανέραστου για έρωτα και η λαχτάρα ενός μικρού παιδιού να εξερευνήσει τον κόσμο γύρω του, να αγγίξει, να περπατήσει… αυτά μου έρχονται στο μυαλό ως τα πιο δυνατά και ζωντανά συναισθήματα αυτή τη στιγμή. Και μήπως ο έρωτας δεν είναι εξερεύνηση του κόσμου; Εξερευνάς με ένα δεύτερο ζευγάρι μάτια και ένα δεύτερο ζευγάρι χέρια δίπλα σου. Εξερευνάς τον κόσμο γύρω σου, αλλά και τον κόσμο γύρω του. Εξερευνάς τον εαυτό σου, αφού είσαι κομμάτι του κόσμου γύρω του.

Έρωτας και γνώση. Οι δύο πιο βασικές κινητήριες δυνάμεις που μου ‘ρχονται στο μυαλό, 4 και 13 λεπτά ξημερώματα Σαββάτου. Όταν μάλιστα δεν έχεις ερωτευτεί ποτέ και δεν ξέρεις και τι ψάχνεις για να ερωτευτείς, ε αυτό είναι κάτι που θα σε κρατήσει πολλά βράδια ξάγρυπνη, άσχετα που ο καφές που ήπιες το απόγευμα ήταν επίτηδες ντεκαφεϊνέ. Κι έτσι, τις ξάγρυπνες νύχτες που σε περιμένουν, από τη μια θα ονειροβατείς και θα σκέφτεσαι τον έρωτα της ζωής σου –που μακάρι να ξερες τι θες, να το βρεις, να τελειώνουμε, να ησυχάσουμε- και από την άλλη θα κατηγορείς τον εαυτό σου για τη μικρότητά, την αναισθησία, τη φυγοπονιά του, και θα καταλήγεις να φταις εσύ για όλα τα κακά που συμβαίνουν στον κόσμο γιατί η υπερβολή τρέχει στο αίμα σου. Επειδή εσύ δεν κάνεις όσα πρέπει, δε βοηθάς την οικογένεια και το συνάνθρωπο, δεν κάνεις εθελοντισμό, δεν ξεσηκώνεσαι, δεν επαναστατείς, δεν, δεν δεν, … γι’ αυτό βρέθηκε εδώ η χώρα μας και ο κόσμος.

Γι’ αυτό καλύτερα άσε κάτω το πληκτρολόγιο, βάλε να ακούσεις λίγη μουσική -κατά προτίμηση κάτι σε jazz με πνεύμα χριστουγέννων- και ξεκόλα για λίγο απ’ τη ζωή σου, γιατί χωρίς ύπνο τέτοια και χειρότερα θα σκέφτεσαι. Άντε, βάλε μια τελεία να συνεχίσει κι ο κόσμος τις δουλειές του. Γιατί ξέρεις, όσο γράφεις εσύ ό, τι σου κατεβαίνει στο μυαλό, όλος ο κόσμος έχει σταθεί και περιμένει να ολοκληρώσεις τη σκέψη σου… Αποδέσμευσε επιτέλους τους ανθρώπους να πάνε στις δουλειές- που μάλλον δεν έχουν. Τέλος πάντων.
Καλά Χριστούγεννα. Και να κοιμάστε καλά. Ο ύπνος είναι φάρμακο. Ο ύπνος τρέφει τα μωρά και τους γερόντους και όλους στο ενδιάμεσο φάσμα. Καληνύχτα.



Ερωφίλη
2 Comments

Because #Blacklivesmatter !

27/11/2015

0 Comments

 
Καλησπέρα.

Σήμερα η μέρα μου ξεκίνησε λίγο περίεργα. Ο λόγος είναι ότι και σήμερα στην αρχική μου σελίδα εμφανίστηκε μία άσχημη είδηση (τελευταία, δυστυχώς, αυτού του είδους οι ειδήσεις κυριαρχούν). Ο τίτλος της ήταν, «Ωμή δολοφονία στις ΗΠΑ: Αστυνομικός πυροβολεί 16 φορές έναν 17χρονο Αφροαμερικανό». Για όποιον επιθυμεί να διαβάσει το σχετικό άρθρο, η διεύθυνση είναι http://www.huffingtonpost.gr/2015/11/25/diethnes-diadiloseis_n_8644654.html?ncid=fcbklnkgrhpmg00000001.

Το περιστατικό συνέβη το 2014, αλλά ήρθε στη δημοσιότητα τώρα. Οι αστυνομικοί υποστήριξαν ότι ο νέος κρατούσε μαχαίρι, το οποίο του ζητήθηκε να πετάξει, αυτός αρνήθηκε και οι αστυνομικοί φοβήθηκαν και τον πυροβόλησαν 16 (!!!) φορές. Δεν ξέρω τι να πρωτοσχολιάσω και τι να πρωτοαισθανθώ. Αν δείτε το βίντεο, θα παρατηρήσετε ότι οι αστυνομικοί και ο νεαρός έχουν μεγάλη απόσταση μεταξύ τους. Εγώ, με το ταπεινό μου μυαλό, αναρωτιέμαι πόσο πολύ φόβο μπορεί να ένιωσαν οι αστυνομικοί από ένα μαχαίρι σε μία τόσο μεγάλη απόσταση. Πίστεψαν ότι θα το πετούσε σαν σούρικεν (αστεράκι νίντζα) και έπρεπε να αντιδράσουν έτσι; Γιατί να μην τον πυροβολήσουν έστω στο πόδι με σκοπό μόνο να τον τραυματίσουν; Δηλαδή, αν τον πυροβόλησαν 16 φορές για ένα μαχαίρι, αν κρατούσε πιστόλι, τότε θα έφερναν τανκ ή θα του έριχναν με μπαζούκα; Συγγνώμη αν φάνηκε αστείο, ξέρω πως δεν είναι καθόλου, είναι τραγικό…

Παράλληλα με αυτό, στην αρχική μου μου εμφανίστηκε ένα παλιό post που είχα μοιραστεί πέρυσι. Αυτή τη φορά το άρθρο είναι στα αγγλικά και ο τίτλος του είναι «Here Are 10 Images. By The Time I Reached The Third One, I Was Crying. By The 10th, I Was Furious.», το οποίο μπορείτε να βρείτε εδώ http://www.upworthy.com/here-are-10-images-by-the-time-i-reached-the-third-one-i-was-crying-by-the-10th-i-was-furious?c=ufb3.

Αυτές οι φωτογραφίες δείχνουν ποια ήταν τα τελευταία λόγια 10 ανθρώπων που πέθαναν άδικα από αστυνομικούς. Στο τέλος, αναφέρεται ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι ήταν μαύροι. Ασφαλώς τα πράγματα στην Αμερική είναι πολύ διαφορετικά και πιο επικίνδυνα. Υπάρχουν πολλοί εγκληματίες που οπλοφορούν και σίγουρα πολλοί από αυτούς είναι μαύροι, αλλά άλλοι τόσοι είναι λευκοί και εξίσου επικίνδυνοι. Όμως, αυτοί οι άνθρωποι δεν πέθαναν επειδή οπλοφορούσαν, ούτε γιατί έκαναν κάτι παράνομο, πέθαναν διότι φαίνονταν ύποπτοι εξαιτίας του χρώματός τους, πέθαναν γιατί δε δόθηκαν ελάχιστα δευτερόλεπτα για να διαπιστωθεί αν πραγματικά ήταν επικίνδυνοι ή εγκληματίες. Προφανώς το χρώμα τους δεν άφηνε περιθώρια αμφιβολίας. Θυμώνω τόσο πολύ που πραγματικά δεν ξέρω τι να άλλο να γράψω. Θυμώνω, λυπάμαι και ντρέπομαι…

Ρίτα
Picture
0 Comments

Δε νιώθω του εδώ, αλλά του παντού..

20/11/2015

0 Comments

 
Δεν ξέρεις τι να πιστέψεις..όλα ακούγονται τόσο πεζά..μεταμφιεσμένοι Μεσσίες..τσαρλατάνοι σωτήρες..θεόπνευστοι λόγοι..στις Ευρώπες οι πλατείες των τυράννων περνάνε μία μία στα ματωμένα χέρια του καινούριου..η δικιά μας πλατεία πού είναι; Δεν ξέρω πού πάω..ίσως όντως η λύση να είναι ένας Μεσσίας..ο ήρωας..ο Εσταυρωμένος..που δε θα σκιαχτεί τους γραβατοφόρους, τους μπλεδοκουστουμαρισμένους με την φραντσέζικη προφορά..που πάνω από όλα θα περπατήσει το Γολγοθά που όλοι εμείς φοβόμαστε καν να σκεφτούμε το βάθος του..μέτριες ζωές σε μέτριο κάδρο..ποιος είναι έτοιμος να θυσιαστεί για να αποκτήσει η μάζα το μάρτυρά της..το σύμβολό της..τα σύμβολα μυρίζουν σίδερο και έχουν χρώμα κόκκινο..δεν είμαι εγώ αυτός, θα ήθελα να είμαι..πίστεψέ το..δεν είμαι όμως..η λύπη μου πηγάζει από τα έγκατα της ανικανότητας και της φιλαργυρίας των γύρω μου..να φύγω ή να μείνω; Μείνε για να πολεμήσεις μου είπαν..τι είναι αυτό που πρέπει να πολεμήσω και με τι όπλα; Μέσα μου φεύγω..αρχίζω να μη νιώθω του εδώ, αλλά του παντού..
http://greek-topia.blogspot.gr/
0 Comments

Συναλλαγή

16/11/2015

0 Comments

 
Σε ζυγίζω. Σε μετράω κι όλο κάτι περισσεύει.
Θα μου χρεώσουν παραπάνω ενοχές και δεν κρατάω τόσες μαζί μου.
Θα κόψω λίγο από τα χέρια να δω πόσο θα πάει. Πάλι βγαίνει πολύ.
Με τρύπιο πορτοφόλι δεν εξαγοράζεται τίποτα.
Θα βγάλω και λίγο από τα πόδια. Μα η ζυγαριά ακόμα κολλημένη.
Το ίδιο και με το κεφάλι και με τα μάτια..
Τώρα θα βγάλω την καρδιά. Τώρα μάλιστα.
Η αγορά γίνεται με ευκολία, αυτή έφταιγε που όλα μέτραγαν πιο πολύ. Αυτή με χρέωνε.
Ας τα βάλω λοιπόν όλα πίσω κι ας αφήσω αυτήν απ' έξω.
Μικρό το πλήγμα αφού όλα είναι στη θέση τους πια. Η συναλλαγή ολοκληρώθηκε.
Τώρα πλέον θα έχουν όλοι να συζητήσουν στο τραπέζι της ηθικής αύριο.



Ελπίδα
0 Comments

    Author

    Δύο φίλοι με πολλές σκέψεις που θέλουν να μοιραστούν με τον κόσμο και με πολύ κόσμο που θέλει να μοιραστεί τις σκέψεις του.


    Τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων

    RSS Feed

    Archives

    May 2017
    July 2016
    June 2016
    April 2016
    March 2016
    February 2016
    January 2016
    December 2015
    November 2015
    October 2015
    July 2015
    March 2015
    January 2015
    December 2014
    November 2014
    October 2014

Powered by Create your own unique website with customizable templates.