Κυριακή.

Κυριακή. Μια από τα ίδια. Ξυπνάς τουλάχιστον μία ώρα αργότερα απ’ ό,τι θα ήθελες, σέρνεσαι με το ζόρι από το κρεβάτι μέχρι το γραφείο για να χαζέψεις άλλο ένα δίωρο στο ίντερνετ. Έρχονται οι τύψεις… Εκείνες οι τύψεις που σου λένε ότι θα μπορούσες/έπρεπε να κάνεις πάρα πολλά πράγματα και συ απλά αναπνέεις και ανοιγοκλείνεις τα μάτια, αργά, μπροστά σε μία οθόνη. Υπόσχεσαι στον εαυτό σου πως με το που τελειώσεις τον καφέ σου θα κάνεις τη μέρα σου πιο παραγωγική!

Σε πλημμυρίζουν διάφορες σκέψεις, από το τι θα κάνεις τη βδομάδα που έρχεται μέχρι το τι θα κάνεις/γίνεις στη ζωή σου. Άμα σε πιάσουν και τα υπαρξιακά για τη ζωή, το θάνατο, τις φιλίες, τους έρωτες, έχεις όλο το πακέτο! «Θα με βοηθούσε να δω ένα ψυχολόγο.. και να βρω μια δουλειά, καινούρια ενδιαφέροντα, να τελειώσω το βιβλίο που ξεκίνησα ένα μήνα πριν, να διαβάσω για το IELTS, να δω τι θα κάνω με το πτυχίο που έχω, να σκεφτώ αν θα σπουδάσω κάτι άλλο... Θα με βοηθούσε να δω έναν ψυχολόγο.» Τουλάχιστον ξεκίνησα γυμναστήριο και είμαι συνεπής!

Θέλεις μία αλλαγή. Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που σκέφτεσαι; Να αλλάξω cover photo στο fb. Γιατί εσείς οι υπόλοιποι πώς αλλιώς εκφράζετε το πώς νιώθετε; Μετά έγραψα μία σύντομη λίστα με όσα πρέπει να κάνω στο twitter, γιατί πώς αλλιώς θα ξεκινήσω να τα κάνω αν δε τα γράψω εκεί;! #sarcasm Ε, και μετά είπα να γράψω και στο blog, δε γαμιέται. Πολλές φορές αναρωτιέμαι πώς κατάφερα και έγραψα την πτυχιακή και πήρα το πτυχίο. Μη σας κουράζω άλλο, λέω όντως να γίνω πιο παραγωγική τώρα. Να έχετε μία όμορφη Κυριακή.

Ρίτα