Όταν ήμασταν μικροί ζητούσαμε του κόσμου τα πράγματα, θέλαμε αυτό, θέλαμε εκείνο... Ζητούσα διάφορα και γω, αλλά αυτό που πραγματικά ήθελα ήταν να έχω φίλους! Είχα πολλούς φίλους και πάντα ήθελα κι άλλους. Επιζητούσα τόσο πολύ το να βρίσκομαι και να συναναστρέφομαι με άλλους ανθρώπους, ήμουν και είμαι αχόρταγη.
Έχω απογοητευτεί και πληγωθεί πάρα πολύ από παρέες, από φίλους, από κολλητούς και σίγουρα έχω απογοητεύσει και γω πολλούς με τη σειρά μου. Όμως δυστυχώς με τα χρόνια κλείστηκα στον εαυτό μου, τόσο πολύ που δε γνώριζα πια τόσο εύκολα καινούρια άτομα. Μπορεί ποτέ να μην ήμουν ιδιαίτερα ανοιχτή για το τι νιώθω, να εκφράζω τα συναισθήματά μου, αλλά ήμουν ο εαυτός μου, ο αστείος εαυτός μου και αυτό με έκανε να γνωρίζω κόσμο γιατί σε όλους αρέσει ο πλακατζής της παρέας. Νομίζω ότι πλέον δεν είμαι τόσο ευχάριστη όταν με γνωρίζει κάποιος, φαίνομαι αδιάφορη και ο λόγος είναι ότι δεν είμαι ο εαυτός μου πια. Δε δείχνω ούτε την αστεία πλευρά μου, έχω πληγωθεί πολύ και παρόλο που πεθαίνω να γνωρίσω και να κάνω καινούριους φίλους, φοβάμαι. Αποτέλεσμα αυτού είναι άνθρωποι να περνούν από κοντά μου, αλλά να μη μένουν ώστε να με γνωρίσουν πραγματικά. Δεν τους αδικώ, ούτε εγώ θα έμενα στη θέση τους.
Προσπαθώ να μην είμαι τόσο ξενέρωτη όταν με γνωρίζει κάποιος, γιατί στην πραγματικότητα δεν είμαι! Άνθρωποι που με αγαπάνε και άνθρωποι που με αντιπαθούνε θα συμφωνήσουν ότι περισσότερο είμαι καραγκιόζης παρά ξενέρωτη! (οι πρώτοι λέγοντάς το με τον όμορφο τρόπο, καθώς τους αρέσει ο καραγκιοζάκος που είμαι και οι άλλοι με την αρνητική έννοια διότι μάλλον είμαι too much για αυτούς) Βασικά, στο παρελθόν με έχουν ξεκόψει από παρέα επειδή ήμουν too much και πληγώθηκα πάρα πολύ, γιατί όλοι στην παρέα ήμασταν way too much και way too loud, δεν κατάλαβα το λόγο που εγώ ξεχώριζα και έπρεπε να αποχωρίσω (και φυσικά εννοώ να με διώξουν). -Να το κειμενάκι που πρέπει να θυμηθώ να δώσω στο μελλοντικό μου ψυχολόγο.-
Τελοσπάντων, όταν λοιπόν γνωρίζετε ανθρώπους που φαίνονται μέτριοι ή χλιαροί ή ξενέρωτοι, να ξέρετε ότι μπορεί αν τους δώσετε άλλη μία ευκαιρία, να δείτε ότι είναι κάτι παραπάνω, κάτι ωραίο. Φυσικά, μην πιεστείτε αν δεν σας βγαίνει αυτό γιατί οι μέτριοι/χλιαροί/ξενέρωτοι, αν όντως δεν είναι αυτό που φαίνονται, πρέπει να το δουλέψουν και να είναι ο εαυτός τους εξ αρχής καθώς δε θα έχουν την πολυτέλεια να χάσουν τόσους ανθρώπους από τη ζωή τους.
Ένα άλλο σχετικό θέμα που θα θίξω πολύ σύντομα, είναι η διαδικασία που πρέπει να ακολουθήσετε αν θέλετε να γνωρίσετε καινούρια άτομα με τα οποία ουσιαστικά δεν έχετε κοινούς φίλους, που απλά σας κίνησαν το ενδιαφέρον. Βήμα 1ο: Μιλήστε τους. Βήματα τέλος, μπράβο τα καταφέρατε! Ναι, ξέρω, δε γνωριζόσαστε, δεν έχετε κοινούς φίλους, θα νομίζει ότι είστε τρελοί/περίεργοι, ότι τους την πέφτετε.
Ας πάρουμε ένα παράδειγμα, βλέπετε εμένα στο γυμναστήριο και σας αρέσει ο τρόπος που απλά ξαπλώνω στον πάγκο για τους κοιλιακούς, ή που μου πέφτει το βαράκι και γελάω με τα χάλια μου και σκέφτεστε ενδιαφέρον τυπάκι, πρέπει να τη γνωρίσω. Μιλήστε μου. Ναι οκ, μπορεί να τα σκεφτώ τα παραπάνω, κυρίως ότι μου την πέφτετε επειδή είμαι κορμάρα (ναι, και να το χιούμορ που λέγαμε, ζεστάθηκα με το γράψιμο και βγαίνει σιγά σιγά), αλλά το ότι θα μου περάσουν από το μυαλό δε σημαίνει ότι θα βγάλω έτσι απλά συμπεράσματα! Ας μιλήσουμε ανθρώπινα, δε γίνεται να μιλάμε και να γνωριζόμαστε μόνο όταν ψάχνουμε να ζευγαρώσουμε, χρειαζόμαστε και φίλους παιδιά!
Υ.Γ.: Αναμενόμενο, αλλά σας ευχαριστώ όλους εσάς που είστε δίπλα μου, ακόμη και αν μας χωρίζουν πολλά χιλιόμετρα. Ειδικά εσάς που με γνωρίσατε στην «ξενέρωτη» φάση της ζωής μου και παρόλα αυτά αφιερώσατε χρόνο, για να πάρω όσο χρειάζομαι για να ξεδιπλωθώ και να ανοιχτώ ώστε να είμαι ο εαυτός μου. (το μετανιώσατε, την πατήσατε, είναι αργά!)
Σας αγαπώ πολύ! (Και να θυμάστε ότι μέχρι να μάθω να λέω το σ’ αγαπώ μου πήρε πολύ χρόνο <3)
Έχω απογοητευτεί και πληγωθεί πάρα πολύ από παρέες, από φίλους, από κολλητούς και σίγουρα έχω απογοητεύσει και γω πολλούς με τη σειρά μου. Όμως δυστυχώς με τα χρόνια κλείστηκα στον εαυτό μου, τόσο πολύ που δε γνώριζα πια τόσο εύκολα καινούρια άτομα. Μπορεί ποτέ να μην ήμουν ιδιαίτερα ανοιχτή για το τι νιώθω, να εκφράζω τα συναισθήματά μου, αλλά ήμουν ο εαυτός μου, ο αστείος εαυτός μου και αυτό με έκανε να γνωρίζω κόσμο γιατί σε όλους αρέσει ο πλακατζής της παρέας. Νομίζω ότι πλέον δεν είμαι τόσο ευχάριστη όταν με γνωρίζει κάποιος, φαίνομαι αδιάφορη και ο λόγος είναι ότι δεν είμαι ο εαυτός μου πια. Δε δείχνω ούτε την αστεία πλευρά μου, έχω πληγωθεί πολύ και παρόλο που πεθαίνω να γνωρίσω και να κάνω καινούριους φίλους, φοβάμαι. Αποτέλεσμα αυτού είναι άνθρωποι να περνούν από κοντά μου, αλλά να μη μένουν ώστε να με γνωρίσουν πραγματικά. Δεν τους αδικώ, ούτε εγώ θα έμενα στη θέση τους.
Προσπαθώ να μην είμαι τόσο ξενέρωτη όταν με γνωρίζει κάποιος, γιατί στην πραγματικότητα δεν είμαι! Άνθρωποι που με αγαπάνε και άνθρωποι που με αντιπαθούνε θα συμφωνήσουν ότι περισσότερο είμαι καραγκιόζης παρά ξενέρωτη! (οι πρώτοι λέγοντάς το με τον όμορφο τρόπο, καθώς τους αρέσει ο καραγκιοζάκος που είμαι και οι άλλοι με την αρνητική έννοια διότι μάλλον είμαι too much για αυτούς) Βασικά, στο παρελθόν με έχουν ξεκόψει από παρέα επειδή ήμουν too much και πληγώθηκα πάρα πολύ, γιατί όλοι στην παρέα ήμασταν way too much και way too loud, δεν κατάλαβα το λόγο που εγώ ξεχώριζα και έπρεπε να αποχωρίσω (και φυσικά εννοώ να με διώξουν). -Να το κειμενάκι που πρέπει να θυμηθώ να δώσω στο μελλοντικό μου ψυχολόγο.-
Τελοσπάντων, όταν λοιπόν γνωρίζετε ανθρώπους που φαίνονται μέτριοι ή χλιαροί ή ξενέρωτοι, να ξέρετε ότι μπορεί αν τους δώσετε άλλη μία ευκαιρία, να δείτε ότι είναι κάτι παραπάνω, κάτι ωραίο. Φυσικά, μην πιεστείτε αν δεν σας βγαίνει αυτό γιατί οι μέτριοι/χλιαροί/ξενέρωτοι, αν όντως δεν είναι αυτό που φαίνονται, πρέπει να το δουλέψουν και να είναι ο εαυτός τους εξ αρχής καθώς δε θα έχουν την πολυτέλεια να χάσουν τόσους ανθρώπους από τη ζωή τους.
Ένα άλλο σχετικό θέμα που θα θίξω πολύ σύντομα, είναι η διαδικασία που πρέπει να ακολουθήσετε αν θέλετε να γνωρίσετε καινούρια άτομα με τα οποία ουσιαστικά δεν έχετε κοινούς φίλους, που απλά σας κίνησαν το ενδιαφέρον. Βήμα 1ο: Μιλήστε τους. Βήματα τέλος, μπράβο τα καταφέρατε! Ναι, ξέρω, δε γνωριζόσαστε, δεν έχετε κοινούς φίλους, θα νομίζει ότι είστε τρελοί/περίεργοι, ότι τους την πέφτετε.
Ας πάρουμε ένα παράδειγμα, βλέπετε εμένα στο γυμναστήριο και σας αρέσει ο τρόπος που απλά ξαπλώνω στον πάγκο για τους κοιλιακούς, ή που μου πέφτει το βαράκι και γελάω με τα χάλια μου και σκέφτεστε ενδιαφέρον τυπάκι, πρέπει να τη γνωρίσω. Μιλήστε μου. Ναι οκ, μπορεί να τα σκεφτώ τα παραπάνω, κυρίως ότι μου την πέφτετε επειδή είμαι κορμάρα (ναι, και να το χιούμορ που λέγαμε, ζεστάθηκα με το γράψιμο και βγαίνει σιγά σιγά), αλλά το ότι θα μου περάσουν από το μυαλό δε σημαίνει ότι θα βγάλω έτσι απλά συμπεράσματα! Ας μιλήσουμε ανθρώπινα, δε γίνεται να μιλάμε και να γνωριζόμαστε μόνο όταν ψάχνουμε να ζευγαρώσουμε, χρειαζόμαστε και φίλους παιδιά!
Υ.Γ.: Αναμενόμενο, αλλά σας ευχαριστώ όλους εσάς που είστε δίπλα μου, ακόμη και αν μας χωρίζουν πολλά χιλιόμετρα. Ειδικά εσάς που με γνωρίσατε στην «ξενέρωτη» φάση της ζωής μου και παρόλα αυτά αφιερώσατε χρόνο, για να πάρω όσο χρειάζομαι για να ξεδιπλωθώ και να ανοιχτώ ώστε να είμαι ο εαυτός μου. (το μετανιώσατε, την πατήσατε, είναι αργά!)
Σας αγαπώ πολύ! (Και να θυμάστε ότι μέχρι να μάθω να λέω το σ’ αγαπώ μου πήρε πολύ χρόνο <3)
Ρίτα
RSS Feed
