Σήμερα καθώς πήγαινα στην Ε., στις 4:30 μ.μ., κατέβηκα απ' το 608 στην αρχή της Ακαδημίας μήπως περπατήσω λιγάκι μέχρι το Πανεπιστήμιο. Ο βασικός λόγος ήταν να σηκώσω λεφτά, αλλά χεστήκατε για τις λεπτομέρειες προφανώς. Τελοσπάντων, κατέβηκα απ’ το λεωφορείο έχοντας στα αυτιά τσίτα και στην επανάληψη – τώρα γελάνε, αλλά δε ντρέπομαι καθόλου – Natasha Bedingfield, το Pocket full of sunshine. Όπως καταλαβαίνετε ήμουν μεσ’ την τρελή χαρά, από εκείνη τη χαρά που χάνεσαι απ’ την πραγματικότητα και νομίζεις ότι βρίσκεσαι μέσα σε video-clip, παίζει να τραγουδούσα και λίγο. Σίγουρα περπατούσα ρυθμικά και σίγουρα χαμογελούσα. Αναλόγως την κατάσταση όταν τα πράγματα δυσκολεύουν, αντιδρώ με διαφόρους τρόπους. Σήμερα είχα αποφασίσει ότι τίποτα δε θα μου χαλάσει τη διάθεση, ενώ θα διάβαζα με την Ε.
Στο θέμα μου όμως. Πηδάω απ’ το λεωφορείο στα γρήγορα και καθώς τα πόδια μου αγγίζουν άσφαλτο, τα μάτια μου πέφτουν σε έναν σκατόγερο που την είχε βγάλει έξω και την έπαιζε μες στο παρκάκι. Τέτοιο πράγμα είχα να δω τρία χρόνια. Είχα ξεχάσει πόσο αηδία είναι. Μου έκαψε και το τραγούδι ο πορνόγερος και δεν είχα και κάποιον να το μοιραστώ ή έστω βρε αδελφέ να περπατάμε μαζί χαζεμένοι και να του το δείξω και να με βρίσει που δεν κρατάω τίποτα για τον εαυτό μου. Όλες οι αηδίες σε εμένα τυχαίνουν ρε γαμώτη μου, γαμώ.
Τελικά έφτασα στην Ε. αποφασισμένη ότι θα διαβάσουμε. Μπήκα στο σπίτι με το αριστερό, της έδωσα τον καφέ, έβγαλα τα παπούτσια μου, το μπουφάν, άνοιξα την τσάντα, τοποθέτησα το λαπτοπ στο τραπεζάκι, είπαμε δυο νέα και φυσικά δε διαβάσαμε ποτέ. Έπιασε η κάθε μια από έναν υπολογιστή και αρχίσαμε να χαζεύουμε. Τέλεια περνάμε πάλι. Πάρτι άνιμαλς. Υπάρχουν διάφορες προτάσεις γι' απόψε. Σαββατόβραδο βλέπεις. Για να είμαι ειλικρινής, θα προτιμούσα να μείνω με μια φλις κουβέρτα στον καναπέ, κάνοντας μαραθώνιο The L word και ίσως τρώγοντας βρωμιές. Είπα να θυμηθώ τα νιάτα μου, μετά από τόσα χρόνια ( - πόσα; -τόσα! Άμα ρωτάτε μαλακίες, τέτοιες απαντήσεις θα παίρνετε). Η Ε. έχει βάλει «Στην υγειά μας», άλλη μαλακία από κει. Βέβαια οι επιλογές μας είναι ή αυτό ή «Η Αλίκη στο ναυτικό». Αυτό θα πει συναρπαστική ζωή.
Τελοσπάντων, θα πάω για ρακί τελικά. Όχι μέχρι αργά γιατί έχω να γράψω αύριο. Αλλά θέλω να βγω λίγο. Φυσικά είμαι σα το γύφτο, δεν είμαι καθόλου έτοιμη να αντικρύσω κόσμο, αλλά δε γαμείς που δε γαμείς, δε πας για ψάρεμα; Καληνύχτα και μη με βρίσετε πολύ που βγαίνω Σάββατο. Είναι λέιμ το ξέρω. Αλλά δεν πάω για ποτό και το πολύ στις δύο θα 'μαι σπίτι.
Γεια χαραντάν.
Βίκυ.
Στο θέμα μου όμως. Πηδάω απ’ το λεωφορείο στα γρήγορα και καθώς τα πόδια μου αγγίζουν άσφαλτο, τα μάτια μου πέφτουν σε έναν σκατόγερο που την είχε βγάλει έξω και την έπαιζε μες στο παρκάκι. Τέτοιο πράγμα είχα να δω τρία χρόνια. Είχα ξεχάσει πόσο αηδία είναι. Μου έκαψε και το τραγούδι ο πορνόγερος και δεν είχα και κάποιον να το μοιραστώ ή έστω βρε αδελφέ να περπατάμε μαζί χαζεμένοι και να του το δείξω και να με βρίσει που δεν κρατάω τίποτα για τον εαυτό μου. Όλες οι αηδίες σε εμένα τυχαίνουν ρε γαμώτη μου, γαμώ.
Τελικά έφτασα στην Ε. αποφασισμένη ότι θα διαβάσουμε. Μπήκα στο σπίτι με το αριστερό, της έδωσα τον καφέ, έβγαλα τα παπούτσια μου, το μπουφάν, άνοιξα την τσάντα, τοποθέτησα το λαπτοπ στο τραπεζάκι, είπαμε δυο νέα και φυσικά δε διαβάσαμε ποτέ. Έπιασε η κάθε μια από έναν υπολογιστή και αρχίσαμε να χαζεύουμε. Τέλεια περνάμε πάλι. Πάρτι άνιμαλς. Υπάρχουν διάφορες προτάσεις γι' απόψε. Σαββατόβραδο βλέπεις. Για να είμαι ειλικρινής, θα προτιμούσα να μείνω με μια φλις κουβέρτα στον καναπέ, κάνοντας μαραθώνιο The L word και ίσως τρώγοντας βρωμιές. Είπα να θυμηθώ τα νιάτα μου, μετά από τόσα χρόνια ( - πόσα; -τόσα! Άμα ρωτάτε μαλακίες, τέτοιες απαντήσεις θα παίρνετε). Η Ε. έχει βάλει «Στην υγειά μας», άλλη μαλακία από κει. Βέβαια οι επιλογές μας είναι ή αυτό ή «Η Αλίκη στο ναυτικό». Αυτό θα πει συναρπαστική ζωή.
Τελοσπάντων, θα πάω για ρακί τελικά. Όχι μέχρι αργά γιατί έχω να γράψω αύριο. Αλλά θέλω να βγω λίγο. Φυσικά είμαι σα το γύφτο, δεν είμαι καθόλου έτοιμη να αντικρύσω κόσμο, αλλά δε γαμείς που δε γαμείς, δε πας για ψάρεμα; Καληνύχτα και μη με βρίσετε πολύ που βγαίνω Σάββατο. Είναι λέιμ το ξέρω. Αλλά δεν πάω για ποτό και το πολύ στις δύο θα 'μαι σπίτι.
Γεια χαραντάν.
Βίκυ.
RSS Feed
